Posadowienie głębokie stosowane jest zazwyczaj, gdy konieczne jest przeniesienie obciążeń projektowanych z konstrukcji na głębsze warstwy podłoża gruntowego. Fundamenty zaliczane do grupy posadowienia głębokiego można podzielić na następujące rodzaje:

  • fundamenty budowane w głębokim wykopie,
  • fundamenty oparte na palach, mikropalach i kolumnach,
  • fundamenty wykonywane w obudowie pogrążanej w gruncie, jak np. studnie i kesony; to rozwiązanie obecnie jest już bardzo rzadko stosowane.

Posadowienie pośrednie zaliczane do grupy posadowienia głębokiego obiektów stosowane jest zazwyczaj, gdy brak jest możliwości wykonania posadowienia bezpośredniego z wykorzystaniem stóp, ław lub płyt fundamentowych. Sposób ten polega na wprowadzeniu w podłoże gruntowe gotowych elementów konstrukcyjnych lub wykonaniu tych elementów bezpośrednio w gruncie i przekazaniu za ich pomocą obciążeń od konstrukcji na grunt. Przekazanie obciążenia na grunt wokół elementu konstrukcyjnego uzyskujemy poprzez tarcie na pobocznicy (np. pala, kolumny), natomiast przekazanie obciążeń przez podstawę uzyskujemy poprzez odpór pod podstawą wykonanego pala lub kolumny. Elementem nośnym może być tylko pobocznica (pal zawieszony), tylko podstawa (pal stojący) lub zarówno pobocznica i podstawa (pal normalny). Sposób pracy pala (zawieszony, stojący lub normalny) powinien zostać określony w dokumentacji projektowej posadowienia obiektu w dostosowaniu do panujących na danym obszarze warunków gruntowych i przyjętej technologii wykonania elementu nośnego oraz w dostosowaniu do przyjętej technologii wykonania prac.

Czynniki mających wpływ na wybór posadowienia pośredniego obiektów:

  • występowanie w podłożu gruntów słabonośnych i ściśliwych, które nie nadają się do posadowienia bezpośredniego (np. torfy, namuły, niekontrolowane nasypy),
  • występowanie w podłożu gruntów o parametrach zbyt niskich dla posadowienia bezpośredniego i których wymiana jest nieuzasadniona pod względem ekonomicznym (np. ze względu na dużą miąższość warstw słabych),
  • obciążenia z projektowanego obiektu, w postaci sił pionowych, poziomych oraz momentów (lub kombinacji tych obciążeń) są zbyt duże, aby zastosować posadowienie bezpośrednie,
  • konieczne jest ograniczenie osiadań projektowanej konstrukcji,
  • konieczne jest wykonanie wzmocnienia istniejących fundamentów (zarówno bezpośrednich jak i pośrednich),
  • występowanie w sąsiedztwie projektowanego obiektu istniejącej zabudowy, która uniemożliwia wykonanie posadowienia bezpośredniego, ze względu na ryzyko jej uszkodzenia np. w wyniku przegłębienia wykopu poniżej poziomu posadowienia zabudowy istniejącej,
  • występowanie w podłożu gruntowym wody, która uniemożliwia wykonanie wykopu lub wiąże się z konicznością wykonania prac dodatkowych polegających na ograniczeniu napływu wody do wykopu.
  • konieczność wykonania prac w krótkim terminie.